Prolog.

    Czuję ciecz, spływającą mi po skroniach. Nadal przed oczami migoczą mi sceny mojego snu. Ciemność... stoję samotny w nieoświetlonym pomieszczeniu. Rozglądam się dookoła nie wiedząc, gdzie jestem. Krzyczę i nasłuchuję. Cisza. Drżą mi usta, do oczu napływają łzy. Staram się je pohamować, lecz to na nic. Policzki już po chwili stają się wilgotne, a ja nadal staram się je pohamować. Niestety, nie potrafię. 
    Nie panikuj. Uspokój się i staraj myśleć trzeźwo. Powtarzam to sobie w myślach. Kiedy chcę przestać się bać jedynie nasilam odczucie strachu. Zamieram. Zdaje mi się,iż coś słyszę. 
- Halo?- szepcę niepewnie. Idę przed siebie, zupełnie nie wiedząc, co wyprawiam. Nagle się o coś potykam. Patrzę w dół, a kiedy to robię moją twarz wykrzywia grymas strachu i smutku. Zaczynam tracić kontrolę nad łzami które w bardzo szybkim tempie napływają do moich oczu. 
    Schylam się, by dotknąć rzeczy, o którą się potknąłem. Po chwili wahania przykładam do niej dłoń. Sunę powoli po niej palcem. Nagle zapala się światło. Okazuje się, że znajduję się w olbrzymiej sali. Na suficie przyczepione są metalowe lampy, całe pomieszczenie wygląda jak więzienie. Lecz zwracam uwagę na co innego. Powoli dotykam twarzy, delikatnie przechodząc dalej by upewnić się, że wiem co właśnie widzę. Oczywiście, że rozpoznaję tę osobę. Tak dobrze mi znanego syna Posejdona, który właśnie leży przede mną, prawdopodobnie martwy. 
    To nie może być prawda. Łapię się za włosy. Chcę nagle wszystko rozwalić, mam ochotę zniszczyć cały domek numer 13. Wychodzę z pokoju opadając bezwładnie na ziemię. Nie wiem co się dzieje, ale przed oczami widzę ciemność. 
    Gdy w końcu się budzę leżę na swoim łóżko a moje włosy przyklejają się do karku... Nie wierzę w to. To niemożliwe. Jak Percy Jackson, najpotężniejszy żyjący półbóg, mógłby nie żyć? To niedorzeczne. Jest najdzielniejszym herosem jakiego znam.
- To tylko sen, nic więcej - powtarzam to sobie jak mantrę.
Pragnę w to wierzyć. Żałuję tylko tego, że nie jestem pewien swoich słów.

***

Witamy na tym blogu! :3

Prosimy o komentarze!

Prolog jak prolog, krótki, a cytując Jul "Co za dużo to niezdrowo" xD 

Pozdrowionka ^^

~Jul i Mad ;*